Afscheidsrituelen
Om verlies zo goed mogelijk een plek te geven is op een juiste manier afscheid nemen heel belangrijk. Een passend ritueel is hierbij de goede manier. Waarbij we dit bij verlies van een dierbare heel normaal vinden, is dit op andere vlakken minder normaal.
Bij het verlies van een dierbare wordt vaak een begrafenis of crematie georganiseerd. In vrijwel alle culturen wordt op een passende manier afscheid genomen van de overledene. Een belangrijk moment om stil te staan bij het leven van de persoon en de persoon zelf. Muziek, verhalen, bloemen leggen, gebeden, wat passend is bij de persoon en zijn levenswijze. Een afscheidsritueel om iemands leven te eren en ook de realiteit van verlies onder ogen te komen.
Waarom doen we dit dan niet bij andere verlies- en afscheidsmomenten?
Van ander verlies afscheid nemen
Gelukkig gebeurt het wel bij sommige momenten in ons leven. Zoals meestal bij het afscheid nemen van een baan of afstuderen van een opleiding.
Toch zijn er nog tal van momenten waar we niet bij stil staan, want dat is het eigenlijk. We staan stil bij een moment die niet meer terugkomt. Een persoon, een werkleven, een studieleven. En die tal van momenten waar we niet bij stilstaan verdienen soms ook wat meer aandacht.
Waar hebben we het dan over?
In 2018 heb ik afscheid genomen van mijn werkende leven voor een baas. Van het ene op het andere moment sloot ik de deur en ging ik verder voor mijzelf met mijn praktijk. Een grote stap waar ik dacht voldoende bij stil te hebben gestaan. Ik had op een voor mij goede manier afscheid genomen van mijn collega’s. Bewust nog een keer omgekeken toen ik de deur achter mij dicht deed en wegreed. Kleine en grote rituelen.
Vervolgens ging ik in het zelfde tempo door met werken. Maar nu thuis en voor mijn praktijk. Tot ik bijna 2 maanden later tegen de lamp liep. Mijzelf erg moe voelde, er even niets uit mijn handen kwam. Ik besefte dat ik wel afscheid had genomen van mijn werkverleden, maar ik met hetzelfde hoge spanningsniveau mijzelf in mijn nieuwe leven had gestort. En dat mocht ik ook loslaten. Dat mocht anders.
Tijdens mijn eerste opleidingsdag voor de opleiding Verlieskunde in september van dat jaar nam ik met een klein ritueel afscheid van de drukte, de stress, het werktempo en het gaan, gaan, gaan. Ik nam daarin mee al mijn ervaringen, wat ik door de jaren heen geleerd heb en hoe dit mij heeft gevormd, en wat ik nog te leren heb.
Op 10 januari 2019 proostte ik met mijn studiegenootjes op een nieuw zakelijk jaar. Een intentie voor de toekomst. Weer een klein ritueel om even stil te staan. Terug te kijken en naar voren.
Afscheid nemen bestaat niet
Afscheid nemen bestaat niet. Ondanks dat we het hebben over afscheid nemen (ook ik hierboven meerder malen) is het eigenlijk het verleden een plek geven zodat we met het verlies doorkunnen. Middels grote en kleine rituele momenten kunnen we dat ‘afscheid nemen’ vormgeven. Het blijft altijd een onderdeel van ons, maar het heeft een plaats en een tijd gekregen.
Waar mag jij nog wel eens bij stilstaan? Afscheid van nemen?
0 Reacties