Laat me niet alleen, wilde ze wel schreeuwen, maar deed ze niet. Haar man is overleden. Het ging niet meer. De strijd was gestreden. Het was beter voor hem. Maar toch, laat me niet alleen!
Laat me niet alleen! Nu weer, het is meer dan een jaar later. Mensen vragen er nog heel af en toe maar het leven gaat door. Ze heeft het werk zelf ook weer opgepakt en meestal gaat het ook wel, maar soms… En ze wil niet meer zeuren, uithuilen, bij een ander. Die mensen die er toen voor haar waren, hebben al zoveel gedaan. En dan zou ze nu, zo’n tijd later, weer komen.
Dus huilt alleen thuis in bed. Doet dit weekend de gordijnen niet open. Praat zo vrolijk mogelijk met haar kleinkinderen als die haar bellen. En trekt weer even het deken over haar heen. Alleen, in dat grote bed.
Het is ook zo lastig. Wat moet je zeggen, wat kan je het beste wel of niet doen? Je probeert bemoedigende woorden (het komt goed, het is beter voor hem enzovoorts). Je vraagt ernaar en ze zegt dat het goed gaat… Je zegt dat ze altijd bij je terecht kan.
En nu meer dan een jaar later… Ze ziet er goed uit. Is vrolijk. Jammer dat ze dit weekend niet kon lunchen.
Omgaan met rouw van een ander is lastig. Wat moet je zeggen? Wat moet je doen? En hoe lang?
En ja, het leven gaat door. Jij rouwt misschien ook om de overledene, maar staat er verder van af. Het heeft sneller een plekje en je bent er niet zo meer mee bezig. En van buiten lijkt het met de ander ook goed te gaan.
Het lastigste is misschien nog wel dat ieder op zijn eigen manier rouwt.
En dat is goed!
Er is geen vast patroon. Er is geen; zo moet het. Nee. De één is er langer mee bezig dan de ander. De één ervaart nog veel meer de aanwezigheid dan de ander. De één pakt het leven sneller weer op dan de ander.
Maar hoe kan je dan toch zorgen voor die ander. Die ander die zich misschien terugtrekt. In stilte rouwt. Je niet meer lastig wil vallen. Zegt dat het goed gaat…
Belangrijkste is misschien nog wel dat je niet aanneemt maar vraagt!
Dat je vraagt of het echt beter gaat. Dat niet aanneemt wat de ander nodig heeft, maar vraag.
Wat je bedenkt is altijd wat je zelf denkt nodig te hebben. De ander kan iets heel anders nodig hebben. Dus vraag het.
En goedbedoelde adviezen of clichés kunnen kwetsend zijn.
Natuurlijk weet iemand dat het leven doorgaat. Dat maken ze aan de lijve mee.
Natuurlijk was het beter voor haar man die moegestreden was en zoveel pijn had. Maar zij blijft achter.
Natuurlijk wordt de pijn minder. Alleen wanneer en is dat wel zo…?
Het is niet erg als je niet weet wat te zeggen. Een arm kan al genoeg zijn. En zeg desnoods dat je niet weet wat te zeggen. Wees er voor die ander. En verlies ze niet uit het oog.
Ja dat klopt. Het is al even geleden en je staat er niet bij stil. Het lijkt ook goed te gaan. En dat gaat het misschien ook wel. En misschien ook niet. Vraag het. En wees ook niet bang om de naam van de overledene te noemen. Mooie herinneringen op te halen. Laat hem een plek houden in de familie, de vriendenkring, in het leven. En kijk dan even naar haar. Een bemoedigend knikje, een aanraking. Het kan al zoveel steun geven.
Laat de rouwende niet alleen. Nu niet en later niet. Durf te vragen en er te zijn. Help de ander, want rouw is niet zomaar voorbij en er blijft pijn. Laat de ander zich veilig genoeg voelen om die momenten van pijn te delen, herinneringen op te halen en er te zijn.
Laat ze niet alleen.
Wil je meer tips over het omgaan met rouw van een ander kijk dan bij deze blog: tips hoe om te gaan met rouw
Iedereen gaat anders om met rouw. Het verhaal van de drie bomen vertelt hierover.
In een relatie is het belangrijk samen nieuwe paden te blijven bewandelen. Dit zijn tips…
Ontdek waarom het verrassen van je partner cruciaal is om de vonk in je relatie…
Leer waarom intieme momenten van tederheid en passie cruciaal zijn voor elke relatie, en hoe…
Ontdek de kracht van quality time met je partner om de relatie te versterken. En…
Ontdek waarom communicatie en lachen de sleutel zijn tot een sterke en gezonde relatie.