Wat is hechting?
Hechting is de emotionele band die je met iemand anders hebt. Het is een gevoel van veiligheid, geborgenheid en vertrouwen. Hechting is belangrijk voor mensen van alle leeftijden, maar het is vooral belangrijk voor baby’s en jonge kinderen.
De emotionele band is onderzocht door Bowlby en hij heeft hier omheen de hechtingstheorie ontwikkelt.
De Hechtingstheorie van Bowlby
De hechtingstheorie is een psychologische theorie die de ontwikkeling van emotionele banden tussen mensen beschrijft, met name de band tussen kind en ouder. De theorie is ontwikkeld door John Bowlby in de jaren 1950 en 1960.
Belangrijkste principes van de hechtingstheorie:
- Hechting is een primaire behoefte van mensen. Net als eten en drinken is hechting essentieel voor de ontwikkeling van een kind.
- De kwaliteit van de vroege hechting heeft een blijvende invloed op de ontwikkeling van het kind. Kinderen die een veilige hechting met hun ouders hebben, zijn later in hun leven gelukkiger en gezonder.
- Hechting is gebaseerd op veiligheid en vertrouwen. Kinderen die zich veilig en geborgen voelen bij hun ouders, zullen zich later in hun leven ook veiliger en meer vertrouwd voelen in andere relaties.
- Hechting is een dynamisch proces. Hechting is niet iets dat eenmalig tot stand komt, maar het is een voortdurend proces dat zich gedurende de hele levensloop ontwikkelt.
Typen hechting
Bowlby onderscheidde drie typen hechting. Deze zijn later verder door ontwikkeld door Mary Ainsworth en haar collega’s in de jaren 1970. Ainsworth voerde de “Strange Situation”-test uit, een observatiestudie die de interactie tussen baby’s en hun ouders in verschillende stressvolle situaties vastlegde. Op basis van deze observaties identificeerde ze vier typen hechting:
- Veilige hechting: Baby’s met een veilige hechting voelen zich comfortabel bij hun ouders en zoeken contact wanneer ze gestrest zijn. Ze kunnen hun ouders troosten en zijn dan weer in staat om te spelen.
- Onveilige-angstige (ambivalente) hechting: Baby’s met een onveilige-angstige hechting zijn erg gehecht aan hun ouders, maar vertonen verlatingsangst. Ze zijn moeilijk te troosten en blijven angstig, zelfs na hereniging met hun ouders.
- Onveilige-vermijdende (gedesorganiseerde) hechting: Baby’s met een onveilige-vermijdende hechting vermijden contact met hun ouders, zelfs wanneer ze gestrest zijn. Ze tonen weinig emotie bij hereniging met hun ouders.
- Gedesorganiseerde hechting: Dit type hechting is het meest complex en kenmerkt zich door inconsistente en onvoorspelbare reacties van de ouders. Baby’s met een gedesorganiseerde hechting vertonen vaak verwarrend en tegenstrijdig gedrag.De kwaliteit van de vroege hechting heeft een blijvende invloed op de ontwikkeling van het kind.
Het effect van hechting
De manier van hoe men gehecht is heeft effect op het verdere leven van het kind. Kinderen die op een veilige manier zijn gehecht hebben meer kans op:
- Gezonde en gelukkige relaties
- Een goed gevoel van eigenwaarde
- Vertrouwen in anderen
- Veiligheid en geborgenheid
Kinderen met een onveilige hechting hebben later in hun leven meer kans op:
- Problemen in relaties
- Een laag gevoel van eigenwaarde
- Moeilijkheden met het vertrouwen in anderen
- Angst en onveiligheid
De toepassing van de hechtingstheorie
De hechtingstheorie wordt toegepast in verschillende settings, waaronder:
Psychotherapie: De hechtingstheorie kan helpen om de oorzaken van psychische problemen te begrijpen en te behandelen. De theorie is onder ander een belangrijk element in rouwbegeleiding en relatietherapie waaronder de EFT relatietherapiemethode.
Opvoeding: De hechtingstheorie kan ouders helpen om een veilige en gezonde hechting met hun kind te creëren.
Sociaal werk: De hechtingstheorie kan professionals helpen om kinderen en gezinnen te ondersteunen die met hechtingsproblemen te maken hebben.
De hechtingstheorie is een waardevolle theorie die ons helpt te begrijpen hoe mensen relaties aangaan en hoe deze relaties hun leven beïnvloeden.
