Je hoofd neemt een loopje met je

Even geleden was het 11 september. Altijd toch een beetje beladen datum. Er werd dan ook veelvuldig teruggeblikt op de gebeurtenissen van 2001.

In de krant stond een artikel over 9/11 en de herinneringen die mensen hierbij hebben. Waar was jij op die bewuste dag?

Gek genoeg kunnen veel mensen zich dit nog levendig herinneren. Zo ook ik. Ik zie mezelf de kamer van mijn collega inlopen waar de radio aanstond. Het eerste vliegtuig was de Twin Towers ingevlogen. Met verbijstering heb ik het aangehoord en ik weet ook nog goed dat er van allerlei gedachten door mijn hoofd gingen. Vervolgens liep ik naar de afdeling waar ook de radio aanstond en daar hoorden we dat het tweede vliegtuig de torens was ingevlogen. Dat was geen toeval meer zoals we allemaal weten.

Het gekke is dus dat we ons soms zo levendig kunnen herinneren waar we op een bepaald moment waren, wat we deden, wat we dachten zelfs. Omdat het zo’n impact had. Het is letterlijk in ons geheugen gegrift.

Maar is het ook helemaal feitelijk wat we ons herinneren?

Is de herinnering feitelijk?

Waarschijnlijk niet.

Een ander voorbeeld die de meeste mensen zullen beamen: Ik zat vroeger op een basisschool zoals iedereen. Wat voelde de lokalen en het gebouw toen groot. Echter toen ik 15 jaar later een reünie had, deed het zo anders aan terwijl aan het gebouw zelf niet veel was veranderd. Het voelde klein en zelfs wat gedrongen.

In feitelijke zin is het gebouw niet veranderd. De afmetingen van lokalen zijn nog steeds hetzelfde. Toch zit het anders in mijn herinnering. Zogezegd neemt mijn hoofd een loopje met me.

Blauwe muur

En dit werd recentelijk ook weer bevestigd.

Ik zit in een ruimte voor mijn praktijk van 24m2 in Berkel en Rodenrijs. Een ruime kamer met een grote raampartij, witte muren en één duidelijk blauwe muur. Vanaf de dag dat ik het huurde, is die muur blauw geweest.

Tot voorkort was er niets op de muren. Al langere tijd wilde ik hier een muursticker met een tekst op en eindelijk is deze erop gegaan. Witte letters op de blauwe muur. Niet te missen.
Ook niet door mijn cliënten.

Maar…. drie cliënten vroegen gelijk bij binnenkomst: was die muur altijd al zo blauw?

Onze herinneringen zijn vaak niet meer feitelijk. Ze zijn in de loop der tijd iets veranderd, iets verminderd, is aangevuld zelfs. En is dat erg? Nee, meestal niet. Tenzij je in een heel feitelijk conflict komt met bijvoorbeeld je partner. Onthoud dan dat misschien de muur feitelijk blauw is maar de rest…