Me-time moet op het prioriteitenlijstje

Ik geef haar de pomp en een stuk of 10 ballonnen. Gedwee begint ze ze op te blazen. In zwarte letter schrijf ik erop waarvoor ze zijn. Een ballon voor het huishouden, een ballon voor de kinderen, werk, partner, sociale verplichtingen, familie…

Ballon na ballon wordt opgeblazen. De een nog groter dan de andere.

En dan zijn we er, zo lijkt het.

“En jij?”
Ze is even stil als ze de laatste ballon aanneemt.
Er gaan maar een paar pompjes lucht in en hij is amper groter dan een sinaasappel.
‘Ik’, schrijf ik erop.

We vergeten de Ik

Dit voorbeeld is er een van velen. Vooral vrouwen, vaak met nog jonge kinderen, maar ook mannen. Druk, druk leven, lopen over, weten niet meer wat aandacht moet hebben, maar geven in ieder geval één ding geen aandacht: zichzelf.

We vergeten de ‘ik’. De ‘ik’ wordt ondergeschikt aan al het andere wat in ons drukke leven moet.

Maar juist om dat drukke leven, wat ook een heel leuk leven kan zijn, vol te houden, heeft die ‘ik’ aandacht nodig.

Het cliché is namelijk echt wel waar: Zorgen voor jezelf is zorgen voor de ander.

En dus is het tijd om aandacht te besteden aan de ‘ik’ en me-time een prioriteit te maken.

Maar hoe dan?

Prioriteren van jezelf

Het begint bij het toegeven dat je zelf ook echt tijd aan jezelf mag besteden en dat betekend soms dat je nee moet zeggen. Want een nee tegen de ander is een ja tegen jezelf.

Maar dat nee zeggen is verre van makkelijk.
We leven namelijk best wel in een tijd van veel pleasers. Van mensen die gewend zijn om te geven maar niet te ontvangen. In een tijd ook waarbij de maatschappij ontzettend veel van je verwacht.
En daarbij kan je het bijna nooit goed genoeg doen. 

Grote en kleine me-time momenten

Me-time momenten kunnen heel groot maar ook heel klein zijn. Het zijn momenten dat je even zorgt voor jezelf. Een dagje sauna, een kop thee en een boek, maar ook 5 minuten in de ochtend even rekken en strekken.

Dat laatste is bijvoorbeeld een van mijn momenten. Als iedereen zijn bed uit is, aangekleed en tandengepoetst, sluit ik mijn slaapkamer deur, pak mijn mat en doe 5 minuten een aantal yoga oefeningen.

Of in de avond. Het maakt niet uit hoe laat, als ik naar bed ga, pak ik heel even mijn boek. Al zijn het maar 3 bladzijden (omdat ik van vermoeidheid in slaap val) toch ga ik even lezen.

Hele kleine momentjes die van mij zijn. Me time en tegelijker tijd ook rituele momentjes die mij helpen om de dag goed te beginnen en af te sluiten.

Maar ik heb ook grote me-time momenten. Elk jaar ga ik rond eind januari ALLEEN een midweek naar een huisje ergens in het land. Helemaal alleen. Opstaan wanneer ik wil, slapen wanneer ik wil, eten wat ik wil, wandelen, zwemmen (en ook werken, bijvoorbeeld aan deze blog).

Dat zijn (een aantal van) mijn momenten.

De eerste stap zetten

Maar hoe zet je nou de eerste stap als je zolang al gewend bent te doen wat je doet. Tja het antwoord is toch echt niet heel veel moeilijker dan: gewoon doen.

Begin klein. Maak een afspraak met je gezin (bijvoorbeeld voor de 5 minuten in de ochtend), zeg eens nee of dat je iets iets later doet. Plan eens een dagje vrij van werk terwijl de kinderen op school zitten.

Ga het doen! (en laat iedereen maar denken, als ze het al denken, wat ze willen)

Wil je nog meer praktische tips? Download dan mijn gratis tips hier.

Wil je het groter aanpakken? Ga dan aan de slag met mijn boek: Gelukkig Worden, Zijn en Blijven  of de training hiervan Grip op Geluk.

Ben je van de challenges? Doe dan mee aan de 24 dagen me-time challenge!