Het was toch zo’n geweldige man. Altijd een lach voor iedereen, altijd een helpende hand. Nu is hij dood. Hoe kan ik zonder deze geweldige man verder leven …
Onze relatie was toen zo mooi. Geen zorgen, geen druk. Het ging altijd goed. We konden goed met elkaar praten, begrepen elkaar. En nu, nu is het altijd maar gedoe….
Illusie of realiteit?
Als we dierbaren om ons hen verliezen door bijvoorbeeld de dood hebben we de neiging om alleen het mooie van die persoon te onthouden. Te herinneren. Om te focussen en te overdrijven wat goed was. Wat diegene betekend heeft.
Of als het een mindere tijd is bijvoorbeeld in een relatie, doen we hetzelfde. Toen was het mooi, fijn, geweldig. Toen was het zoveel beter.
De realiteit van verlies
We worden geconfronteerd met het verlies en dat doet pijn. We worden geconfronteerd met de moeilijkheid nu en dat doet pijn. En op de één of andere gekke manier maken we die pijn groter. Groter door de focus op het positieve. En niet op de realiteit.
Maar juist die realiteit gaat je er doorheen slepen. Alleen zover is het nog niet. Want rouw doet pijn, is verdrietig en confronterend. En de realiteit is misschien nog wel veel confronterender.
Dus ons hoofd neemt een soort van loopje met ons. Of, waar ik eerder over schreef, heeft trucjes om ons te laten ‘overleven’. Trucjes om te blijven staan. En zo’n illusie als alles was beter en mooier, hij was geweldig helpt, dan toch. Geeft een houvast.
Blijven hangen in het toen
Op een gegeven moment moet je verder. Moet je afscheid nemen. Moet je door de pijn van het nu, van het verlies heen. Moet je de confrontatie aan met wat er is. Namelijk dat het nu anders is. Zonder die persoon of die tijd. Moet je weer wat gaan maken van het nu en de toekomst.
Niet iedereen kan dat.
Het verder gaan na verlies is het makkelijkste als je betekenis kan geven aan het verlies. Als de dood van diegene te begrijpen is bijvoorbeeld door ziekte of leeftijd. Als die mooie tijd te plaatsen is omdat het leven toen ook gewoon echt anders was doordat er nu kinderen zijn of je baan is veranderd.
Dan kan de realiteit terugkeren. Was die persoon nog steeds een geweldig iemand met ook zijn mankementen. En was die mooie tijd toch ook met zorgen of uitdagingen. Zo kan je dan weer gaan werken naar een toekomst toe. Vooruit kijken.
Maar wat als het nu niet lukt om die betekenis te geven? Als het niet lukt om door te gaan? Je dus blijft hangen in het toen. In het verdriet en de pijn.
Hulp bij rouwverwerking
Dan is het verstandig om hulp te zoeken. Om het niet alleen te doen. Om een luisterend oor te vinden. Iemand die ook durft te benoemen dat het beeld niet realistisch is. Dat diegene dood is of die tijd voorbij. Een vriend, een familielid, een therapeut.
Want in rouw lijkt even alles beter van toen maar is dat wel echt waar?
Opzoek naar tips als je zelf in een rouwperiode zit of een ander? Lees de blog: tips hoe om te gaan met rouw
0 Reacties