Gevoel en emoties

Gevoel en emoties. Aaaaaaah zie ik dan veel van mijn clienten denken. Wat voel ik nu eigenlijk. Geen idee.

In de meeste van mijn schrijfblokken waar ik de informatie over een sessie opschrijf staat op de harde kaft dit poppetje. Een zwevend hoofd en een lijf er los van. En vele herkennen zich erin. Zijn vooral aan het denken en vergeten dat ze uberhaupt een lijf hebben. Sterker nog, ik had dat ook! En ik kan zo emotioneel zijn. Maar toch.

Gevoel bedenken

Zeker vroeger en ook nu vaak nog, zit ik in mijn hoofd. Denken, beredeneren, analyseren, over analyseren. En om daar eens wat mee te doen, om dichter bij mijn gevoel te komen, ben ik eens bij een haptonoom geweest. Daar realiseerde ik mij, dat ik voelen bedenk. Als zij dan bijvoorbeeld een hand op mijn arm legde om dit te voelen, bedacht ik hoe dit voelde. Ik moest het voor mijzelf onder woorden kunnen brengen. En dat is dus het grappige, dat hoeft dus niet.

Voor jou nu: Sta maar eens stil bij wat je voelt. Geen woorden, alleen maar voelen. Lastig hè?

Maar dat is één. Jawel, dan hebben we ook nog de emoties. Ook al zo’n ding. De belangrijkste kennen we wel en iedereen ervaart ze wel eens. De 4 B’s: boos, blij, bedroefd, bang. Maar welke emotie is nu dat onbestemde gevoel in je borstkas na dat gesprek van zojuist? Of die knoop in je maag, die tinteling in de armen, wat maakt dat je handen trillen, enzovoorts. Dat is gevoel dat voorkomt uit een emotie. Maar welke?

Voel je je vaak ongelukkig?

Neem dan het heft in eigen hand met de hulp van de online training Grip op Geluk. Want dat onbestemde gevoel, dat machteloze gevoel of misschien wel de frustratie van hoe je leven nu is, hoef je niet te accepteren. Erken het en pak het aan!

Naar Grip op Geluk

Een onbestemd gevoel

Vorige week zondag was voor mij ook weer zo’n moment. Een hele leuke dag. Alles liep goed. Het was gezellig met mijn kinderen, geen gehaast, mooi weer, niets aan de hand. En toch een onbestemd gevoel in mijn lijf. De eerste reactie: wegduwen. Ik had helemaal geen zin in dat gevoel. Wegduwen was het makkelijkste. Zo leek het.

Maar daar werd het niet beter mee. Het werd zelfs sterker. Het voelde nog vervelender.

Dus stilstaan. Voelen. Toen besefte ik dat het met grenzen te maken had. Mijn grenzen die toch weer overschreden waren. Kleine momenten op de dag die zich opstapelde. Iets wat mijn moeder zei, iets wat een collega zei, iets wat mijn dochter deed. Op zichzelf niets bijzonders maar samen raakte het mij. Er was frustratie, omdat ik me niet uitsprak. Een opgelaten gevoel, omdat ik niet wilde kwetsen en me dáárom niet uitsprak. En het maakte me onzeker: lag dit aan mij en ging ik daarin nu niet te ver?

Doordat ik het onder ogen zag, kon ik er wat mee. En daarnaast had ik mijn gevoel erkent en hierdoor ebte het weg.

Leren door voelen

Elke dag leren we. En leren gebeurt niet alleen in ons hoofd maar ook in ons lijf met ons gevoel en onze emoties.

Ik daag je uit om daar eens bij stil te staan. Wat voel je en waar gaat het nu echt over. Wat zijn de emoties die je dwars zitten. Want dat is waar je het meeste van kan leren!